Öncelikle, Hamas ile yapılan dolaylı görüşmelerden memnun olmadıklarını, ikinci olarak ise Hamas ile bir anlaşma imzalanmasını kabul etmediklerini ifade ediyorlardı. Onlara göre şimdiye kadar Gazze’ye karşı uygulanan ‘sükûnete karşı sükûnet’ politikasının sürdürülmesi gerekir.
Siyonist liderlerin; özellikle Biraz geriye dönersek, Eğitim Bakanı Naftali Bennett, Siyonist rejimdeki Bakanlar Kurulu alt komisyonu çalışmalarında etkisiz kişilik olmakla suçlanıyor.
Başta Devlet Murakıbı olmak üzere birçok kurum ve kuruluş tarafından hazırlanan raporlar, güvenlik konularında alınan kararlarda adamın hiçbir ağırlığının olmadığını gösteriyor. Yapılan toplantılara yeni bir şey eklemediği görülüyor…
Diğer taraftan yayınlanan raporlar Lieberman’ın orduyla ilişkilerinde sıkıntı yaşadığını, Genelkurmay Başkanıyla ilişkisinin kötü olduğunu, bunun sonucu olarak Savaş Bakanı olarak savaş konusunda da diğer stratejik konularda da bir bakış açısına ve öngörüye sahip olamadığını gösteriyor.
Bazı gözlemciler, Lieberman’a hak etmediği veya taşıyamayacağı bir koltuğun verilmesinin, Netanyahu tarafından kendisine kurulan bir tuzak olduğunu belirtiyorlar. İşgal ordusu, Başbakanın tepesine oturup onu kontrol edeceğine şimdi daha fazla kendisine bağlanmış durumda.
İsrail’in, özellikle de Lieberman ve Bennett’in sorumluluktan kaçma girişimleri ve bu yöndeki açıklamaları özellikle seçimlerde kendilerini şirin gösterme çabalarının bir sonucudur.
Bunun birkaç nedeni vardır:
Bir: İsrail toplumu genel anlamda sağa kayarken, İki: Netanyahu başkanlığındaki Üç: Haredi Yahudilerinin partileri göründüğü kadarıyla güney cephede olup biteni fazla önemsemiyorlar. Onların neredeyse sabit bir kitleleri var.
Bu partiler Haredimlere hizmet sunmak ve kendilerini askerlikten muaf tutacak kanunların çıkarılması konusunda mücadelelerine devam etmek istiyorlar.
Sonuç olarak işgal rejimindeki siyasi ve hizbi gelişmeler büyük oranda Bunlar olası bir seçimde hükümet kurmak için masaya otururken güçlü olmak ve şimdiki gibi iyi koltukları kapmak umudunu taşıyorlar. Netanyahu gibi yolsuzluklara batmış birinin hükümetin başında kalmasını kabul etmeleri ‘seninle yönetimde kalmamız şartıyla istediğini yap, kanunlara karşı seninle beraberiz’ düşüncesiyle hareket etmelerinden başka bir şey değildir.
İmad Ebu Avvad / Filistin