Tanımayanlar onun bitkin ve yıkılmış olduğunu zannederler. Ancak kendisi “1948 yılında Siyonistler onlarca yaşlıyı katlettiler. Tarihin en alçakça katliamlarını uyguladılar” diyerek, onları bir bir, en ince ayrıntılarıyla hatırlıyor ve anlatıyor.
Ürdün’deki El-Mataf Mülteci Kampına yerleşmeden önce bulunduğu birçok ülke ona Filistin’i, köyünü, toprağını unutturmadı.
Ummu Hamze “Özlem beni hâlâ Filistin’e çekiyor. O nedenle eğitim ve nakışla kendimi geliştirdim. Bunların yanında Filistin’e hizmet için kampta birçok kuruluşta görev aldım” diyor.
Konferansın yapılış tarihi olan 25 Şubat’ta altmışıncı yaş gününe giren Ummu Hamze kesin ve kararlı bir dille bütün dünyaya “Filistinliyim, Filistin’denim, Filistin’e döneceğim. Filistin davası kalbimizde hiç ölmeyecek ve onu hayatta oldukça unutmayacağız demek için İstanbul’a geldim” diyor.
Boynunu bir gerdanlık gibi süsleyen anahtardan bahsederken de “El-Halil’deki evimi bununla açacağım. Ben açamazsam da çocuklarım ve torunlarım; ya da onların çocukları açacak. Eninde sonunda o ev anahtarımızla açılacak. Yaşadığımız bütün sıkıntılara rağmen Filistin’e gireceğiz” dedi.
Filistin Diasporası Halk Konferansı Türkiye’deki Filistinlilerin yanında dünyanın dört bir yanından binlerce kişinin iştirakiyle devam ediyor.